خودزشتانگاری: چگونه در آیینه اعتماد به نفس داشته باشیم

خودزشتانگاری یا اختلال بدریختانگاری (Body Dysmorphic Disorder) یک اختلال روانی است که در آن فرد، نگرانی شدید و وسواسی نسبت به یک نقص خیالی یا بسیار کوچک در ظاهر خود دارد. این نقص اغلب توسط دیگران قابل مشاهده نیست یا بسیار ناچیز است، اما فرد مبتلا آن را به شدت بزرگنمایی میکند و بر آن تمرکز میکند.
علایم خودزشت انگاری
نگرانی مداوم: فرد مبتلا به طور مداوم به نقص درک شده در ظاهر خود فکر میکند و به آن توجه میکند.
مقایسه مداوم: فرد خود را با دیگران مقایسه میکند و معتقد است که دیگران کاملتر و زیباتر هستند.
اجتناب از اجتماع: ترس از قضاوت شدن به دلیل نقص درک شده، فرد را از تعاملات اجتماعی باز میدارد.
آرایش و عملهای زیبایی مکرر: برای پنهان کردن نقص درک شده، فرد ممکن است به طور مکرر از آرایش استفاده کند یا به عملهای زیبایی متعدد روی آورد.
افکار خودکشی: در موارد شدید، این اختلال میتواند منجر به افکار خودکشی شود.
دلایل خودزشت انگاری
علت دقیق خودزشتانگاری هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما عوامل زیر میتوانند در بروز آن نقش داشته باشند:
ژنتیک: عوامل ژنتیکی ممکن است در ایجاد حساسیت به این اختلال نقش داشته باشند.
محیط: تجربیات دوران کودکی، مانند آزار و اذیت، میتواند خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.
اختلالات دیگر: اختلالات روانی مانند اختلال وسواس فکری-عملی و افسردگی ممکن است با خودزشتانگاری همراه باشند.
درمان خودزشت انگاری
خودزشتانگاری یک اختلال قابل درمان است. درمان معمولاً ترکیبی از روشهای زیر است:
رواندرمانی: درمانهای شناختی-رفتاری موثرترین روش برای درمان این اختلال است.
دارودرمانی: داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب ممکن است برای کاهش علائم همراه با رواندرمانی تجویز شوند.
گروه درمانی: شرکت در گروههای حمایتی میتواند به افراد کمک کند تا با دیگران که مشکلات مشابهی دارند ارتباط برقرار کنند.
چرا خودزشتانگاری مهم است؟
خودزشتانگاری میتواند کیفیت زندگی فرد را به شدت کاهش دهد و منجر به مشکلات روانی جدی شود. بنابراین تشخیص زودهنگام و درمان مناسب آن بسیار مهم است. اگر شما یا کسی که میشناسید علائم خودزشتانگاری را دارد، مهم است که به یک متخصص سلامت روان مراجعه کنید.
توجه: این متن صرفاً برای اطلاعرسانی است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره روانشناسی استفاده شود.